- Nirmal Dhital दशैँको टीका थाप्ने बेलामा आशीर्वादभन्दा पहिले अनेकौं सामाजिक प्रश्नहरु बज्ने गर्छन, “अब त बिहे गर्ने बेला भएन?” , ‘ अहिलेसम्म बिदेश किन नगएको ? ‘’ । दशैंको टिका र आशिर्बाद थाप्न जमरा र टिका त तयार भइरहेका हुन्छन् , तर मनको कुनामा चाहिँ यी प्रश्नहरूको डर पनि तयार भइरहेको हुन्छ र यस्तै प्रश्नहरूको चापले हाम्रो अनुहारमा कहिलेकाहीँ अनावश्यक मुस्कान ल्याउछ। “ दशैंको टीका थाप्न हर्ष लाग्ने क्षणमा नजिकका आफन्तहरूले सोधिदिने व्यक्तिगत प्रश्नहरूले खुशीको त्यो सन्दर्भ नै ढाक्ने गर्छन्। उदाहरणका लागि, “ बिहे कहिले गर्ने ?” भन्ने सोधाइ दशैंको सुखद परम्परामा कालो बादल झैँ ढाक्दै हाम्रा मनमा अनाहक निराशा ल्याउँछ।बिहेको मौसम या सामुहिक चाडमा आफन्त , छरछिमेक , साथीभाइको एउटै प्रश्न हुन्छ, “बिहे कहिले गर्ने ? ढिला भएन र ?…” । त्यस्तै , “ तपाईं विदेश किन नगएको ?” भन्ने प्रश्नले त छुटै आत्मग्लानि र असन्तुष्टिको भाव ल्याउँछ , जसरी सामाजिक तुलना चर्किन्छ। नेपालमा जीवनलाई विशेष स्क्रिप्ट अनुसार चल्नुपर्ने विश्वास रहि आएक...
कहिलेकाहीँ हाम्रो समाज र साथीहरूको सर्कलमा यस्तो अवस्था देखिन्छ , जहाँ कोही व्यक्ति भित्रभित्रै पीडामा हुन्छ , उसको मुहारमा गहिरो चिन्ता देखिन्छ , बोलचाल कम हुन्छ , तर हामीले त्यसलाई गम्भीर रूपमा बुझ्न खोज्दैनौँ। त्यति बेला हामी सजिलै भन्छौँ , “ टेन्सन नलिउ न , बिस्तारै ठीक भइहाल्छ नि।” तर के त्यो यति सजिलो कुरा हो त ? कसैको मनको घाउ यति सामान्य सल्लाहले भरिन सक्छ त ? कति पटक हामीले आफू वा अरूलाई भनिरहेका हुन्छौं , टेन्सन नालिग न , भोलि सब ठिक हुन्छ , चाँडै ठीक हु...